Czy nie powinienem używać szlaku z powodu złych warunków?

Rozmawiałem z kimś, a oni powiedzieli, że trzymają się określonych szlaków, ponieważ topniejący śnieg i błoto zrujnują szlaki. Nigdy o tym nie myślałem i naprawdę chcę być rozważny.

Czy to ważna sprawa? Czy z tego powodu powinienem unikać szlaku? Skąd mam wiedzieć, kiedy można używać?

Powszechną etykietą jest, przynajmniej gdziekolwiek byłem, trzymanie się z dala od mokrych i błotnistych szlaków (chyba że mają być lub zawsze są błotniste). Jazda na błotnistym szlaku powoduje koleiny, które pogarszają warunki na szlaku dla każdego, gdy błoto wyschnie, a ziemia stwardnieje.

Oprócz kolein, jeśli szlak jest błotnisty i wysuniesz przednie koło, obracając się na zakręcie, na przykład, twoje koło może zeskrobać kilka cali śladu. Może to później powodować problemy z erozją.

Jednak, jak wspomniano wcześniej, jeśli szlak jest znanym błotem i pozostaje błotnisty przez cały rok, jeszcze jedna koleina prawdopodobnie nic nie zaszkodzi.

Innym częstym przykładem jest sytuacja, w której szlak topnieje popołudniami, ale można jeździć wcześnie rano, gdy ziemia jest zamarznięta. Jeśli jesteś wystarczająco szalony, aby jeździć konno, to więcej mocy dla ciebie.

Ale ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest trzymać się z dala od topniejących, błotnistych szlaków. Za każdym razem, gdy twoja obecność może fizycznie zmienić ślad (koleiny, ześlizgnięcia, uszkodzenia cech), wszyscy inni, którzy podzielą się z tobą śladem, będą zadowoleni, że się trzymałeś.

Jak to ujął Alesplin, powszechną praktyką jest unikanie błotnistych szlaków.

Chciałbym trochę rozszerzyć jego odpowiedź. Myślę, że istnieje kilka czynników, które wchodzą w grę z takim pytaniem.

Jednym z największych czynników powodujących uszkodzenia błotnistego szlaku jest duży ruch uliczny. Im więcej osób korzysta ze szlaku, tym więcej obrażeń zostanie zadanych. Jeśli jesteś jedną z niewielu osób korzystających ze szlaku, najprawdopodobniej nie odniesiesz trwałych obrażeń. Najgorsze, co zrobisz, to stworzyć koleiny, które po wyschnięciu nie są najlepszymi rzeczami do jazdy na / w.

Koleiny mogą również prowadzić do innych form uszkodzeń. Bekowisko zbierze wodę, która nie spłynie ze szlaku. Dość często te kałuże wody będą się powiększać, aż zajmą szerokość szlaku. Myślę, że dzieje się tak, gdy dochodzi do prawdziwych szkód. Użytkownicy szlaków (zarówno przejażdżki, jak i wędrowcy) najczęściej unikają przechodzenia przez stojącą wodę i po prostu spacerują (kosztem otaczającej roślinności). Może to prowadzić do niepotrzebnego rozszerzenia części szlaku i nadal będzie występować problem rozszerzania się koleiny w środku ścieżki.

W końcu, jeśli szlak zostanie wykorzystany bardzo lekko, jazda w błocie w ogóle nie wyrządzi większych szkód. Na większości szlaków najlepiej jednak unikać błotnistych. Oczywiście, zawsze są odcinki szlaków, które są zabłocone, bez względu na wszystko. To zupełnie inna kwestia, jak prawidłowo zbudować i poprowadzić szlak. Zabrudz się i baw się dobrze.

Problemem są nie tylko zabłocenia i koleiny. Działania takie jak jazda na rowerze i wędrówki promują erozję gleby (a gleba jest o wiele bardziej podatna tam, gdzie erozja już miała miejsce). Staramy się zachować równowagę między utrzymaniem stanu szlaku a czerpaniem radości z naszych działań. Jeśli ziemia jest bardzo mokra, szkody spowodowane przez nasze użytkowanie są znacznie większe, ponieważ przemieszczamy więcej materiału, w tym rośliny, które pomagają wzmocnić glebę (korzenie działają jak zbrojenie w betonie). Szkody wyrządzone podczas jednego szlaku mogą być dłuższe niż kilka lat użytkowania w przyzwoitych warunkach.
Nawet podczas normalnego użytkowania szlaki muszą być od czasu do czasu odtwarzane i / lub przenoszone, aby umożliwić lądowi „wygojenie”. Jestem wdzięczny za wolontariuszy, którzy pracują nad utrzymaniem szlaków, na których jeżdżę (Dziękuję, Waterloo Cycling Club!) Krótko mówiąc, dziękuję za pragnienie bycia uprzejmym i troskliwym i proszę ocalić jazdę, aż szlak wyschnie .

IMBA napisał świetny artykuł podsumowujący różne badania wpływu kolarstwa górskiego na szlaki. Ich wniosek był następujący:

Ponadto, chociaż mechanizmy i siły uderzenia mogą różnić się od ruchu pieszego, uderzenia kolarstwa górskiego niewiele różnią się od pieszych wędrówek, najbardziej powszechnej i tradycyjnej formy rekreacyjnej aktywności na szlaku.

[...]

Co to oznacza dla kolarstwa górskiego? Istniejące badania nie popierają zakazu lub ograniczenia jazdy rowerem górskim z perspektywy zasobów lub ochrony środowiska. Istniejące oddziaływania, które mogą być widoczne na wielu szlakach używanych przez rowerzystów górskich, są prawdopodobnie związane w większości ze złymi projektami szlaków lub niewystarczającą konserwacją.

Menedżerowie powinni przede wszystkim poprawić niedociągnięcia związane z projektowaniem, zanim rozważą ograniczenia użytkowników o niskim wpływie. Pozyskając pomoc wszystkich użytkowników szlaku poprzez stałe wysiłki na rzecz utrzymania szlaku, mogą poprawić warunki na szlaku i pozwolić na zrównoważony wypoczynek.

Innymi słowy, obecne badania pokazują, że rowerzyści górscy nie wyrządzają więcej szkody niż wędrowcy, a błotniste szlaki są wynikiem złego budowania i zarządzania szlakami, a nie jeźdźców na nich.

Problem w tym, jak sądzę, jest bardziej związany z postrzeganiem, ponieważ niektóre małe grupy wyjątkowo reakcyjnych turystów zazwyczaj chcą zakazać wszystkim, którzy nie są turystami, zapuszczania się na wypoczynek na świeżym powietrzu. Jeśli uda im się powstrzymać rowerzystów górskich przed zejściem z drogi, mówiąc, że je wyrządzili, nagle mają świetny argument. A jeśli my, rowerzyści górscy, zaakceptujemy to jako fakt i taki, jaki powinien być, to nagle znajdziemy się na łasce pieszych, i byłoby to bardzo niefortunne dla kolarstwa górskiego jako działalności rekreacyjnej.

Zamiast pozostać na szlaku, powinieneś pomóc w utrzymaniu go, aby problemy takie jak błoto i erozja zostały zmniejszone, a szlaki stały się przyjemniejsze dla każdego, kto z nich korzysta.