Innowacje w zakresie bezpieczeństwa na rowerach miejskich

Portland w stanie Oregon jest jednym z kilku amerykańskich miast o postępowej kulturze rowerowej. Kilka innowacji wprowadzonych przez miasto to „boxy na rowery” i „sharrows”.

Skrzynie rowerowe to oznaczenia drogowe, które wskazują dokładnie, gdzie rowerzyści i kierowcy powinni umieścić swoje pojazdy, gdy zatrzymają się na skrzyżowaniu z czerwonym światłem. Główną ideą jest zapobieganie notorycznemu „prawemu hakowi” jako przyczynie kolizji. Jury wciąż nie jest pod względem skuteczności, ale pudełka na rowery są jak dotąd pozytywnie oceniane. (Na Wikipedii są to tak zwane Advanced Stop Lines, a tutaj są nazywane „ zielonymi skrzynkami ”).

Sharrows to wspólne oznaczenia dróg na drogach / pasach wspólne dla rowerzystów i pojazdów silnikowych. W Portland znajdują się na wyznaczonych przez miasto trasach rowerowych bez ścieżek rowerowych. Chodzi o to, że jest to wizualna wskazówka dla rowerzystów i kierowców, że linia ma być wspólna.

Pytanie: Jakie inne modyfikacje infrastruktury może wprowadzić społeczność, aby zwiększyć bezpieczeństwo rowerzystów?

Pętle rowerowe (czujniki świateł drogowych)

Jedną z rzeczy, które mamy w rejonie zatoki SF, są oznaczenia na drodze, na których rower może stać, aby uruchomić zielone światło. Na skrzyżowaniach, gdzie światłami rządzą czujniki, motocykle zwykle nie mogą ich uruchomić i kończą albo albo włączają światło, naciskają przycisk przejścia dla pieszych, albo czekają na pojawienie się samochodu. Dzięki tym oznaczeniom rowerzyści mogą wiedzieć, gdzie jest bardziej czuły czujnik, który jest bardziej narażony na wyzwolenie światła.

Światła rowerowe są używane w niektórych miastach na skrzyżowaniach z ścieżkami rowerowymi lub ścieżkami rowerowymi.

Na ulicach można je zsynchronizować z kierunkowskazami, dzięki czemu samochody nie mogą skręcać, podczas gdy motocykle mogą jeździć przez skrzyżowanie i odwrotnie.

A co najlepsze, są umieszczone na wysokości oczu rowerzysty (z redundantną czerwienią, jak nawet sygnały kolejowe!) I połączone z oddzielnymi przejściami dla rowerzystów.

Portland opracowało również jedno z najlepszych rozwiązań w historii: Bulwary Rowerowe .

Na bulwarach rowerowych znaki stopu są obracane, aby utrzymać rowerzystów w ruchu, a światła drogowe i przedłużenia krawężników pomagają rowerzystom przechodzić przez ruchliwe ulice. Uspokojenie ruchu spowalnia samochody, a kierowcy zniechęcają do korzystania z nich do przejazdów.

To zadziwiające, jak dobrze działają. Ograniczenia prędkości, ograniczenia krawężników, względnie niskie ograniczenia prędkości oraz skrzyżowania, na których samochody mogą tylko skręcać, ale rowery mogą jechać prosto, ujawniają wiele obietnic zdrowej interakcji samochód-rower-pieszy. Zaletą Portland jest oczywiście ładnie równoległa siatka uliczna, w której bulwary rowerowe mogą znajdować się jedną przecznicę od głównych arterii. Natomiast Seattle ma niewiele lokalizacji odpowiednich do tego ze względu na pagórkowatą topografię i lokalizację głównych arterii komunikacyjnych.

Szafki na rowery i garaże, np. Na węzłach kolejowych: „bezpieczeństwo” jak w „kradzieży roweru”.

Jedną z najlepszych poprawek bezpieczeństwa, jakie widziałem w ostatnich latach, jest przekształcenie szerokich dróg śródmiejskich w wąskie drogi z wydzieloną ścieżką rowerową po obu stronach. Przykład Street View . Oczywiście poza narodami rowerowymi potrzebna byłaby bardzo przyjazna dla rowerów rada miasta, aby realizować takie rzeczy.

Wszystko, co prowadzi do większej liczby rowerów na ulicach, stanowi innowację w zakresie bezpieczeństwa: więcej cykli oznacza, że ​​kierowcy samochodów uświadamiają sobie swoją obecność, a tym samym jeżdżą ostrożniej. W każdym razie prędkość samochodu spada i zmniejsza ryzyko wypadków.

Udostępnianie rowerów, takie jak Vélib ' w Paryżu, to jedna z tych innowacji w zakresie bezpieczeństwa.

Są to między innymi: trasy dla rowerów z prądem płynnym i tory autobusowe otwarte dla rowerów.

Jednokierunkowe ulice otwarte dla rowerzystów w obu kierunkach. Stają się one coraz bardziej popularne w Niemczech, gdzie powszechnie nazywane są „unechte Einbahnstraßen” („udawane jednokierunkowe ulice”).

W miastach często istnieją ulice jednokierunkowe, ponieważ droga jest naprawdę zbyt wąska, ale po prostu w celu ograniczenia liczby przejeżdżających samochodów. Jednocześnie takie jednokierunkowe ulice stanowią prawdziwą przeszkodę dla rowerzystów, którzy preferują mniejsze ulice. Kpiny z ulic jednokierunkowych ładnie rozwiązują ten problem.

Pracowałem w grupie rzecznictwa rowerowego (ADFC), która promuje je od lat. Często lokalne władze, zwłaszcza policja, mają poważne obawy dotyczące bezpieczeństwa - ale doświadczenie i badania wykazały, że są one dość bezpieczne.

Ograniczenia prędkości do 20 km / h

Przegląd stref 20 km / h w Londynie wykazał, że średnia liczba ofiar śmiertelnych spadła o 42%, w porównaniu do 8% w okolicznych obszarach. Chociaż urazy wśród rowerzystów zmniejszały się w mniejszym stopniu niż inni użytkownicy (tylko 17%), nie bierze to pod uwagę faktu, że poziomy jazdy rowerem wzrosły znacznie bardziej niż w przypadku innych rodzajów transportu.

Tak więc niższe ograniczenia prędkości powodują mniej obrażeń rowerzystów, nawet przy większej liczbie rowerzystów.

Systemy wypożyczania rowerów (czyli udostępniania rowerów ).

Poprzez demokratyzację i popularyzację jazdy konnej oraz uczynienie z niej oczywistej części infrastruktury transportowej. Więcej motocykli oznacza również większą świadomość motocykli oraz szerszy udział i zainteresowanie rowerem, co napędza wsparcie dla wszystkich innych ulepszeń bezpieczeństwa.

Opłata za zatłoczenie : bardzo skuteczny sposób na zmniejszenie liczby samochodów na drodze i zwiększenie średnich umiejętności pozostałych kierowców (ponieważ coraz większa część pozostałych kierowców to zawodowi kierowcy).

Ścieżki rowerowe z czujnikami ruchu na skrzyżowaniach. W Christchurch (NZ) obok linii kolejowej znajduje się ścieżka, w której czujniki są tak dobrane, aby rowerzysta przy prędkości 20-30 km / h otrzymał zielone światło na przejeździe (przez większość czasu, w godzinach szczytu jest dłuższy cykl jazdy samochodem). Sprawia, że ​​jazda tą trasą jest dość radosna. Prawie jak w Holandii :)