Czy rowerzyści górscy ulegają wędrowcom?

Widziałem w Internecie zasady i grafikę, które w zasadzie mówią, że rowerzyści mają ustąpić pieszym wędrowcom. Czy jest to ogólnie przyjęta reguła, a jeśli tak, to jak definiujesz „dochód”?

Tło Obszary, które zwykle wędruję, to obszary dzikiej przyrody (USA), więc nie spotykam się często z rowerzystami. Wczoraj znalazłem się na szlaku, który jest bardzo popularny wśród rowerzystów górskich i mogę szczerze powiedzieć, że podczas wędrówki pod górę myślę, że większość rowerzystów ledwo próbowała zwolnić, aby pozwolić mi zejść ze szlaku.

Zstępując i zwykle podchodząc do nich od tyłu, zwalniają i przechodzą z komentarzem, jak zwykle na ścieżce wielokrotnego użytku.

Nie krytykuję zachowania rowerzystów - i ogólnie uważałem ich za uprzejmych - ale wydawało się, że spodziewałem się, że zejdę z drogi, szczególnie podczas wędrówki pod górę.

Zwykłe zasady etykiety szlaku są w zasadzie:

1. Rowerzyści ustępują każdemu
2. Wszyscy ulegają koniom
3. Jeśli obaj jesteście rowerzystami (lub obojgiem pieszych, itp.), Ktoś zjeżdżający z góry ustępuje komuś idącemu pod górę

Więc jako pieszy idący pod górę wąską ścieżką, kolarze mieli się poddać. Jeśli jednak wyglądałeś, jakbyś schodził ze szlaku, prawdopodobnie zakładali, że chcesz ich przepuścić.

Wydajność oznacza coś w stylu: zwolnij do prędkości wycieczkowicza, a jeśli to konieczne, pociągnij w bok i pozwól wycieczkowiczowi minąć, a w zależności od warunków prawdopodobnie oznacza to konieczność całkowitego zatrzymania.

Zobacz też:

• http://www.imba.com/about/rules-trail
• http://www.imba.org.uk/WhereToRide/TrailEssentials.html (Wielka Brytania mówi „Give Way” zamiast „Yield”)
• http://www.romp.org/modules.php?op=modload&name=Sections&file=index&req=viewarticle&artid=8#hikers

Rowerzyści, którzy nie ustępują na szlakach, straszą innych użytkowników szlaków i ostatecznie prowadzą do kontrowersji nad rowerzystami na szlakach i ewentualnie zamykają lub ograniczają dostęp rowerzystów do tych szlaków. Na przykład góra Tamalpais była ważna dla pierwotnego rozwoju kolarstwa górskiego, ale rowerzystom obecnie zakazuje się wielu szlaków.

Komunikacja jest kluczem. Mam dzwonek, który przyczepiam do roweru podczas jazdy po szlakach, aby ludzie wiedzieli, że nadchodzi rower. Albo że krowa jedzie w ich kierunku. Tak czy inaczej, szlaki, na które idę, są puste, z wyjątkiem okazjonalnego turysty, i często są wystarczająco uprzejmi, aby zejść ze szlaku, aby mnie przepuścić. Dziękuję im za mijam ponieważ turyści zrobić mają prawo sposób. Kiedy turyści trzymają się ziemi, muszę się wyrąbać, przejść na bok ścieżki singletrack, a następnie pochylić rower tak daleko, jak to możliwe, w kierunku szczotki, aby turyści mogli dostać się za kierownicę.

Czy uciążliwość dla wędrowców jest uciążliwa? Absolutnie. Ale myślę, że wpadnięcie na kogoś jest gorsze. Zwłaszcza ze wszystkimi prawnikami z Kalifornii.

W Wielkiej Brytanii ogólną ideą jest, aby nie jeździć na rowerze górskim po szlakach „turystycznych”, z których korzystają spacerowicze. W większości przypadków ścieżki te, np. W Snowdonia, i tak nie są otwarte dla rowerzystów.

Oczywiście jeśli jesteś na ścieżce używanej przez spacerowiczów, idziesz z dość dużą prędkością dla pieszych i dajesz im dużo miejsca.

Istnieją jednak inne szlaki, które nie są tak popularne wśród spacerowiczów i można się spodziewać, że będą one dla siebie. Poruszanie się po terenie bez spadania to tak naprawdę nazwa gry, a „och, przed nami może być piechur”, tak naprawdę nie myślisz o tym. Równie dobrze mogą nie oczekiwać, że motocykle górskie zmierzają w ich kierunku. Tak więc, nawet przy najlepszych intencjach, zdarzają się sytuacje, gdy rowerzyści górscy stanowią zły przykład dla innych, którzy lubią spędzać czas na świeżym powietrzu.