Jaka jest zaleta dwóch silników Z?

Niektóre modele RepRap używają tylko jednego silnika dla osi Z, inne używają dwóch.

Na przykład jest 3drag, który ma tylko jeden silnik i gładki pręt po drugiej stronie. Istnieją modyfikacje, które dodają pręt gwintowany po drugiej stronie, który jest połączony z osią silnika za pomocą paska - co wydaje się być naprawdę dobrym rozwiązaniem.

Inne drukarki, takie jak Prusa i3 lub Mendel90, mają dwa silniki Z. Po zabawie z modelem dwusilnikowym jest to dość denerwujące, gdy zsynchronizują się i muszę ponownie skalibrować oś i stół drukujący. Dwa silniki wydają mi się więc raczej wadą.

Czy ktoś mógłby rzucić nieco światła na to, dlaczego większość RepRapów ma dwa silniki Z (obecnie)?

Istnieją trzy główne opcje bram ZX typu Mendel:

• Jedna śruba Z i silnik, który jest podobny do konstrukcji wspornikowej, ale nieco bardziej stabilny z powodu przeciwnego gładkiego pręta
• Dwie śruby Z i dwa silniki
• Dwie śruby Z i jeden silnik, z synchronizacją paska po obu stronach

Spośród nich wszystkich, odkręcenie dwóch śrub z jednego silnika ma wyraźnie wyższą niezawodność i łatwość obsługi. Nie ma ryzyka, że ​​obie strony etapu Z nie zsynchronizują się. Jeden silnik pracujący z wyższym prądem generalnie przewyższa dwa silniki rozdzielające prąd jednego sterownika poprzez równoległe okablowanie, ponieważ jeden silnik o podwójnym momencie obrotowym może pchać znacznie mocniej, gdy jedna strona portalu wiąże się lub uderza w nierówne miejsce.

Jedynym prawdziwym minusem pojedynczego silnika, podwójnego wkrętu jest to, że wymaga on więcej inżynierii i części. Między dwoma śrubami musi przebiegać pasek rozrządu w pętli zamkniętej, z powiązanymi kołami pasowymi, napinaczem i łożyskami nośnymi. Dla porównania użycie osobnego silnika dla każdej śruby jest bardzo proste. Dodaje stepper i sprzęgło wału, ale oszczędza wiele witamin i złożoność projektu.

Rozwiązania z dwoma silnikami i dwoma śrubami są tańsze i prostsze w projektowaniu. Właśnie dlatego są używane. Koniec opowieści.

Jednosilnikowe, jednośrubowe drukarki w stylu Mendla są dość rzadkie. Pasywna strona mechanizmu Z dodaje trochę stabilności do etapu X, ale niewiele. Możliwe jest podniesienie sceny X z kwadratu za pomocą łóżka i związanie suwnicy. Aby w ogóle pracować, wymagają bardzo szerokiego / wysokiego śladu łożyska po stronie napędzanej, aby wytrzymać moment obrotowy wywierany po stronie napędzanej przez ciężar stopnia X i wózka wytłaczarki. To prawda, że ​​nie mają problemów z synchronizacją, ale wprowadzono dodatkowe wyzwania projektowe i niepożądane tryby zginania. O wiele bardziej powszechne jest, gdy konstrukcje z jedną śrubą po prostu przechodzą przez etap X, jak SmartRap lub Printrbot Simple.

Ogólna koncepcja polega na zapewnieniu dodatkowej stabilności podczas drukowania. W przypadku wspomnianej maszyny 3drag możesz narazić się na ryzyko ugięcia osi -X z powodu ciężaru głowicy drukującej i / lub dodatkowego zużycia pręta lub łożysk z jednej strony (gładka strona) jako wynik masy pozabilansowej. Jednak może się okazać „hacki” jak to potencjalnie może pomóc zmniejszyć wpływ poprzez zapewnienie nieco większą stabilność.

Posiadanie dwóch silników osi Z z prętami gwintowanymi może pomóc zapewnić stabilność osi -X podczas drukowania i ogólnie może zmniejszyć zużycie elementów mechanicznych.

Po pierwsze: nie jestem ekspertem. Wszystko poniżej to zgadywanie.

Myślę, że głównym powodem jest prostszy projekt.

Jeśli trzymasz oś X tylko z jednej strony, musisz utrzymać ją poziomo dzięki sztywności. (Zwłaszcza jeśli masz silnik wytłaczarki na tej osi.) Jeśli próbujesz kontrolować ugięcie, masz problem, ponieważ moment obrotowy zmienia się w zależności od położenia wytłaczarki.

Aby silniki krokowe nie zsynchronizowały się, trzeba pominąć kroki. Niezależnie od tego, czy masz jeden, dwa, czy siedemnaście silników, jeśli brakuje kroków, musisz go debugować.

Dostałem wiele nieudanych kroków zarówno w X, jak i Y, i próbowałem wszystkiego. Dopóki nie dowiedziałem się, że faktycznie brakowało mi kroków w Z, a dysza uderzała w kompilację.