Automatyczne wysuwanie części drukowanej (automatyczne usuwanie części)

Jakie są metody automatycznego wysuwania części (do obszaru zbiórki / pudełka / kosza), aby drukarka 3D mogła kontynuować drukowanie?

Z jakiegoś powodu ta funkcja nie jest powszechna (jeszcze?). Czy istnieje ukryty powód?

Czy użycie głowicy drukującej do wbicia części z płyty roboczej do kosza w pobliżu spowoduje przesunięcie głowicy drukującej (w przypadku użycia pasów).

Planuję użyć kartezjańskiej drukarki typu XY-Head (jak CoreXY), w której płyta robocza porusza się wzdłuż osi Z, a osie XY znajdują się na suficie drukarki za pomocą pasów do poruszania głowicą drukującą.

Chociaż „najlepsza” metoda jest prawdopodobnie niemożliwa do odpowiedzi, ponieważ byłaby oparta na bardzo specyficznych wymaganiach i może ulec zmianie, jak tylko opracowana zostanie lepsza metoda, oto kilka możliwych metod automatycznego wysuwania drukowanych części w 3D.

Niektóre z nich są metodami, które rozważałem na własny użytek, inne zostały wspomniane przez innych i dodane w celach informacyjnych. Niektóre zostały zrobione, inne nie (tak mi się wydaje), ale wszystkie są wykonalne.

Przewijane łóżko typu przenośnika:

• W tej koncepcji części przemieszczają się z powierzchni drukowanej, odkształcając się wokół wałka podczas przewijania do następnej pozycji. Przewijane projekty łóżek muszą uwzględniać, aby części nie podniosły materiału łóżka, co staje się problemem, szczególnie w przypadku materiałów podatnych na odkształcanie. Uwaga: Jest to podstawa platformy zautomatyzowanej budowy (ABP), pierwotnie zaprojektowanej (o ile mogę to powiedzieć) przez Charlesa Paxa, a później objętej kilkoma patentami przez Makerbot Industries.

Łóżko deformacyjne:

• W tej koncepcji złoże odkształca się mechanicznie po osiągnięciu temperatury usuwania części. To odkształcenie usuwa część, którą następnie można łatwo usunąć z łóżka za pomocą ramienia lub podobnego mechanizmu. (O ile mi wiadomo, ta koncepcja nie została jeszcze wykazana.)

Przegubowe łóżko segmentowe:

• W tej koncepcji łóżko składa się z kilku pasków. Nieznaczne obniżenie części (powiedzmy połowy) pasków oddzieliłoby je od części, a następnie nieznaczne podniesienie tej części oddzieliłoby część od pozostałych pasków. (O ile mi wiadomo, ta koncepcja nie została jeszcze wykazana.)

Wysuń i wymień łóżko:

• Ta metoda wyrzuca całą powierzchnię stołu wraz z gotowymi częściami, a następnie otrzymuje świeżą powierzchnię do drukowania na następny wydruk. Ta metoda prawdopodobnie nadal wymagałaby interwencji w celu usunięcia części ze zużytych powierzchni drukowania, a następnie z powrotem umieszczenia ich w czystym stosie. (O ile mi wiadomo, ta koncepcja nie została jeszcze wykazana.)

Pług:

• Ta metoda wspomniana przez Fred_dot_u i AllanL wykorzystuje specjalnie zaprojektowane ramię pługa do zamiatania części z łóżka między odciskami. Ta metoda została skutecznie zademonstrowana w tym filmie przez New Valance Robotics Corporation, o której wspomniał AllanL (dzięki!).

Problemy z użyciem głowicy drukującej do wysuwania części: Chociaż ta metoda została wypróbowana i zademonstrowana (patrz poniżej), ma ona pewne problemy / wady.

• Typowe drukarki 3D FDM / FFF nie są zaprojektowane do wywierania znacznej siły za ruchy głowicy drukującej. Chociaż drukarkę zaprojektowaną specjalnie do tego celu można zbudować, bardzo prawdopodobne jest, że użycie typowej drukarki spowoduje utratę kroków przez silniki krokowe i utratę dokładności położenia, chyba że części bardzo łatwo się rozdzielą. (jednak pozycję można łatwo odzyskać przez wyzerowanie za pomocą wyłączników krańcowych między wydrukami).

• Oprócz pomijania kroków problemy mechaniczne, takie jak zapadkowe / pomijane paski lub niepożądany ruch ramy, mogą wynikać nawet z umiarkowanie zablokowanych wydruków.

Przykłady wypychania lub taranowania części z łóżka: Chociaż użycie różnych części drukarki do wypchnięcia części z łóżka może nie być idealnym rozwiązaniem, może być odpowiednim rozwiązaniem w określonych okolicznościach. Oto kilka demonstracji metody „taranowania”.

• Taranowanie części ramą i ruchomym łóżkiem w ten sposób.

• Taranowanie części za pomocą takiej trwałej głowicy drukującej .

• Taranowanie łatwo wyjmować część za pomocą takiej głowicy drukującej .

Interesujące pytanie. Mam nadzieję, że to pomoże!

Z punktu widzenia hobbystów korzystających z maszyny klasy średniej moja odpowiedź opiera się na wydaniu modelu z płyty roboczej. Dzięki podgrzewanej, czystej szklanej płytce mój model prawie zawsze zwalnia się po schłodzeniu płyty. Aspekt „prawie” oznacza, że ​​jeśli chcesz użyć głowicy drukującej, aby wypchnąć model z powierzchni, od czasu do czasu będziesz mieć do czynienia z zablokowanym modelem.

Siła przyłożona przez głowę może być wystarczająca do uwolnienia zablokowanego modelu, ale „może być” nie będzie wystarczające. Zwłaszcza w przypadku systemu core-xy (używanego przez mój grawer laserowy Emblaser) możesz albo rzucić pasek, albo spowodować przeskakiwanie silnika krokowego. Silniki o większej mocy zmniejszą możliwość pominięcia, ale nie problem ze skokiem pasa.

Można rozważyć dodanie jednego dodatkowego silnika z ramieniem zamiatającym, ustawionym w taki sposób, aby zapewnić niezbędny moment obrotowy, wraz z czujnikiem siły do ​​rejestrowania modelu tak mocno zablokowanego, że niemożliwe jest jego wyparcie.

Twój kod g zostałby zapisany w celu opuszczenia łóżka w odpowiednie miejsce, aby umożliwić działanie ramienia zamiatającego, podczas gdy czujnik siły byłby podłączony do obwodu pauzy / zatrzymania kontrolera.

Niektóre sterowniki mają już możliwość zarządzania dodatkowym silnikiem, ponieważ niektóre są produkowane w celu zapewnienia podwójnego wytłaczania.

Jeśli taka nienadzorowana operacja będzie wymagana, możesz również chcieć jakiejś formy przerwania nieudanego lub nieudanego drukowania.

Oto szalony pomysł. Ponieważ planujesz mieć łóżko, które porusza się tylko w osi Z, zbuduj system rolek, który zasila cienką, elastyczną warstwę jakiegoś materiału (obawiam się, że unobtanium) pokrywa platformę. Rolki podające mają słabą sprężynę, aby zapewnić pewne napięcie, aby utrzymać tę warstwę płaską, ale nie nadmiernie rozciągniętą podczas budowania części. Po zakończeniu części obniż łóżko do zera, umożliwiając rolce wycofanie nadmiaru arkusza (rolki po obu stronach płyty roboczej będą musiały to zrobić). Przy zerowym zablokuj rolki i przesuń łóżko do jakiejś ujemnej pozycji Z, powodując, że arkusz nakładki wyskoczy z łóżka i idealnie popsuje również wydrukowane części.

Hej, to może „działać”!